Υπάρχουν πράγματα που παράγονται και καταναλώνονται «εθνικά»; Πώς τα αντικείμενα λειτουργούν ως διαμεσολαβητές εθνικών ιδεών; Γιατί οι μύθοι και οι παραδόσεις συμπλέκονται με τις αναπαραστάσεις του εθνικού εαυτού και την εξιστόρηση γεγονότων με εθνικό πρόσημο; Τέσσερα αντικείμενα της έκθεσης, η φουστανέλα ως η κατεξοχήν ενδυματολογική δήλωση εθνικής ταυτότητας, η παλάσκα που απεικονίζει την εμβληματική σκηνή της σύλληψης του Αθανάσιου Διάκου μετά την ήττα των Ελλήνων στη μάχη της Αλαμάνας, το κατσούλι με τις φούντες, ο νυφιάτικος κεφαλόδεσμος από το Ρουμλούκι Ημαθίας με τη φήμη που τον συνοδεύει, η οποία τον συνδέει κατά την παράδοση με την περικεφαλαία των αρχαίων Μακεδόνων και το αλογοκανατάκι, ένα κεραμικό αγγείο, ιδιαίτερης τεχνοτροπίας από το Τσανακκαλέ της Μικράς Ασίας με ενδιαφέροντες εθνικούς συμβολισμούς, επιχειρούν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα ως φορείς ελληνικότητας. Τα παιδιά συνεργαζόμενα σε ομάδες καλούνται να «διαβάσουν» αυτά τα αντικείμενα και μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων να αφουγκραστούν τις ιστορίες που θα τους «αφηγηθούν» και τις ιστορίες που «κρύβονται» πίσω από τις ιστορίες…